Page 404 - 100
P. 404

วิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย



                          ๒. เครื่องแบบเสื้อคอกลม  (พุทธศักราช ๒๔๘๐-๒๕๒๓)

                          ในปีพุทธศักราช  ๒๔๘๐  ชุดเครื่องแบบของนักเรียนนางพยาบาลเปลี่ยนจากคอสี่เหลี่ยมเป็นคอกลม
                                                                  ๑
                   ต่อแขน  ตรงปลายแขนจีบและมีสาบหุ้มกว้างประมาณ  ๑ /   นิ้ว  ทั้งด้านหน้าและด้านหลังของตัวเสื้อเย็บเป็น
                                                                   ๒
                                         ิ
                                               ั
                                                                                    ั
                   เกล็ด ๒ เกล็ด กว้าง ๑ น้ว ยาวต้งแต่ไหล่จนจดขอบกระโปรง มีกระเป๋าใต้เอวท้งสองข้าง คาดสายคาดเอวกว้าง
                   ๑ /   นิ้ว  ทบตรงสายคาดติดลูกกระดุมเครื่องหมายกาชาด  ๒  เม็ด  บนอกด้านซ้ายของตัวเสื้อปักชื่อและ
                    ๑
                      ๔
                   นามสกุลด้วยไหมสีแดง  ตัวอักษรสูง  ๓  กระเบียด  ติดเลขประจ�าชั้นบนอกเบื้องซ้ายเหนือชื่อ  สวมถุงเท้ายาว
                   และรองเท้าผ้าใบหรือหนังพื้นยางสีขาวส้นเตี้ย หมวกยังใช้เป็นผ้าผูกผมรวบไว้ที่ท้ายทอย ปล่อยชายทั้งสองข้าง
                   และใช้มาจนถึงปีพุทธศักราช  ๒๔๘๔  เมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่  ๒  ผ้าป่านหายากและราคาแพง  ถุงเท้ายาว
                   ก็ขาดตลาด  นางสาวสงวนวรรณ  เฟื่องเพ็ชร  หัวหน้าพยาบาลในขณะนั้น  จึงคิดอ่านลองใช้หมวกเพราะเป็น

                   ผ้าชิ้นเดียว  เป็นการประหยัดและสะดวก  จึงเปลี่ยนเป็นสวมหมวกแทนผ้าคลุมผมนับแต่นั้นมา  (ผ้าคลุมผมเข้าใจ
                   ว่าเป็นแบบอังกฤษสมัยก่อน  ส่วนหมวกเป็นแบบอเมริกัน)  ส่วนถุงเท้าได้เปลี่ยนจากถุงเท้ายาวเป็นถุงเท้าสั้น

                   สีขาวจนถึงปัจจุบัน
                                   ๓




































                                                    นักเรียนนางพยาบาลชั้นปีที่ ๑

                                   ในเครื่องแบบฝึกปฏิบัติการพยาบาลคอกลมขณะยังไม่ได้เข้าพิธีรับหมวก







                          ๓  ถวิลหวัง ทุติยะโพธิ, ท่านผู้หญิง. ละครตัวเดียว, (กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ประเสริฐศิริ, ๒๕๑๗), ๑๘.





 402                                                        403
   399   400   401   402   403   404   405   406   407   408   409