Page 503 - 100
P. 503
๑๐ ทศวรรษ ที่ยั่งยืน...สู่ทศวรรษหน้าที่ท้าทาย
ความเหน็ดเหนื่อย ท้อถอย ส่งผลให้นางสงวนวรรณ เฟื่องเพ็ชร ได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติให้ได้รับรางวัล
ี
ึ
เหรียญฟลอเรนซ์ ไนติงเกล ในปีพุทธศักราช ๒๔๙๒ ซ่งเป็นสตรีไทยและพยาบาลไทยท่านแรกท่ได้รับเกียรติยศ
อันสูงสุดนี้ นับเป็นเกียรติประวัติอันยิ่งใหญ่แห่งตน ซึ่งคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (International
Committee of the Red Cross : ICRC) พิจารณามอบให้กับพยาบาลดีเด่น ส�าหรับความกล้าหาญ และ
การอุทิศตนอย่างยอดเยี่ยมในการช่วยเหลือเหยื่อจากความขัดแย้งทางอาวุธและภัยพิบัติธรรมชาติ เหรียญรางวัล
ฟลอเรนซ์ ไนติงเกลนี้ยังได้มอบให้เพื่อเป็นเกียรติแก่การท�างานที่เป็นแบบอย่างอันน่ายกย่อง และจิตวิญญาณ
แห่งการบุกเบิกอันส�าคัญต่องานด้านสาธารณสุขและการพยาบาลศาสตร์ โดยพยาบาลแต่ละท่านจะได้รับการ
เสนอชื่อมาจากกลุ่มองค์การกาชาดและเสี้ยววงเดือนแดงในแต่ละประเทศ ซึ่งจะผ่านกระบวนการคัดเลือกจาก
คณะกรรมการอันประกอบด้วยคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) และสหพันธ์สภากาชาดและ
สภาเสี้ยววงเดือนแดงระหว่างประเทศ (International Federation of Red Cross and Red Crescent
Societies: IFRC)
ในบทบาทของ “ครูพยาบาล” นางสาวสงวนวรรณ เฟื่องเพ็ชร ได้รับการยกย่องเชิดชู จากศิษย์และ
ผู้ร่วมวิชาชีพการพยาบาลว่าท่านเป็น “คุณครูต้นแบบ” ท่านหนึ่งที่ได้รับความเคารพนับถืออย่างกว้างขวาง
จากการเคยเป็นอาจารย์สอนในโรงเรียนพยาบาลหลายแห่ง เป็นผู้มีบทบาทส�าคัญในการริเริ่มและพัฒนาการ
ศึกษาพยาบาลและบริการพยาบาล รวมท้งงานของสมาคมพยาบาลแห่งประเทศไทยให้มีความเจริญก้าวหน้า
ั
จนเป็นที่ประจักษ์โดยทั่วไปทั้งหมู่ชาวไทยและชาวต่างประเทศ
“...เป็นผู้บังคับบัญชาที่ประกอบด้วยความเมตตากรุณา เป็นที่เคารพนับถืออย่างยิ่ง ความรู้สึกเหล่านี้
ย่อมเป็นที่รับรองกันทั่วไปในหมู่คณะมิตรสหายตลอดจนสานุศิษย์ของเธอทุกคน เธอเป็นผู้เสียสละเพื่อส่วนรวม
โดยมิได้ค�านึงถึงตัวเอง เป็นแบบฉบับของผู้น�าในวิชาชีพการพยาบาล เป็นตัวอย่างที่ดีส�าหรับพยาบาลรุ่นน้อง ๆ
ต่อไป ...” (คุณหญิงส�าเนียง มุสิกะภุมมะ)
“...ในฐานะเพื่อนร่วมชั้น คุณสงวนวรรณ เป็นผู้มีจิตใจสูง มีเมตตา อารีต่อมิตรสหายและคนทั่วไป
ใจคอกว้างขวาง เป็นมิตรที่ดีกับทุคน มีจิตใจอันแรงกล้าที่จะรักษาสมรรถภาพและส่งเสริมวิชาชีพพยาบาลให้
เจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้น...งานของเธอนั้นไม่สามารถจะบรรยายได้หมด แต่คงจะจารึกอยู่ในความทรงจ�าของทุกคน
ที่ได้พบปะและวิสาสะกับเธอ...” (ท่านผู้หญิงยุพา อายุรกิจโกศล)
“...คุณครูสงวนวรรณ เฟื่องเพ็ชร เป็นตัวอย่างของความดีงาม ถึงแม้ท่านจะสิ้นไปแล้ว แต่ความดีงาม
�
ของท่านยังอยู่ควรแก่การราลึกไว้ คุณครูสงวนวรรณเป็นพยาบาลท่มีความเมตตา มีแต่การให้ ท่านเป็นสัญลักษณ์
ี
ั
ั
แห่งความเมตตาปราณีท่วไปท้งในหมู่พยาบาลทุกๆสาขา เพราะท่านเคยส่งสอนเสมอไม่ให้ถือพวก ให้ถือเสมือน
ั
ว่าเราอาชีพเดียวกันจงช่วยกันประกอบแต่ความดี...” (นางสาวศรีนคร โกมลภิส ลูกศิษย์ปี ๒๔๘๖)
502
