Page 593 - 100
P. 593
๑๐ ทศวรรษ ที่ยั่งยืน...สู่ทศวรรษหน้าที่ท้าทาย
�
ั
�
�
ั
ี
ั
ี
“...การอยู่ร่วมกันต้งแต่ช้นปีท่ ๑ ถึงช้นปีท่ ๔ ทาให้จากันได้หมด คุณครูจานักเรียนได้ทุกคน การอยู่หอพัก
สอนให้มีความสามัคคี การมีระเบียบวินัย การเคารพผู้อาวุโส หากพี่เดินบนถนน น้องต้องลงเดินบนหญ้าทันที
ี
ื
ี
ึ
ึ
ิ
พ่น้องดูแลกันไปตลอด เอ้ออาทรซ่งกันและกัน ส่งท่ได้จากการเรียนพยาบาลอีกอย่างหน่งคือ ฝึกความช่างสังเกต
�
�
ทาทุกอย่างด้วยตนเองเป็นและตัดสินใจได้ ทาให้เม่อเติบใหญ่สามารถปกครองคนได้ดี...” (นางสาวพิศวง พุทธศิริ,
ื
อดีตหัวหน้าพยาบาล โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ศิษย์เก่าฯ รุ่น ๔๙)
ั
“...บรรดานักกินท้งหลายคุณเธอกินได้สารพัด บางคราวถ้าไม่มีอะไรกินก็หันไปเบียดเบียนผลหมากรากไม้
ในหอนั่นแหละ เช่น มะม่วง มะยม ขนุน มะละกอ ดอกแค แม้กระทั่งผักบุ้ง... มิวายที่คุณครูสาครหวงแหน
ึ
(ซ่งพวกเราจะลืมท่านเสียมิได้ เพราะท่านใจดีและให้ความสนิทสนมกับพวกเรา) ท่านอุตสาห์เดินตรวจนับดูทุกเช้า
ทุกเย็นก็ยังหายจนได้...” (เล่าโดย บ. ณ หนองคาย ในหนังสืออนุสรณ์นักเรียนพยาบาลรุ่นที่ ๕๑)
ี
ิ
“ส่งท่ได้จากการเรียนพยาบาลและอยู่หอพัก คือ ความมีวินัย และมีระเบียบ การอยู่ในสังคม การปรับตัว
และการเปลี่ยนแปลงตนเอง” (ผู้แทนศิษย์เก่าฯ รุ่น ๖๖)
ื
ิ
ี
“การอยู่หอพักเป็นส่งท่ดี เพราะวิชาชีพพยาบาลต้องดูแลผู้ป่วย ๒๔ ชม. ต้องมีหอพักให้เพ่อความสะดวก
ในการท�างาน พยาบาลจะได้มีเวลาพักผ่อน ลดระยะเวลาในการเดินทาง” (ผู้แทนศิษย์เก่าฯ รุ่น ๖๙)
“การอยู่หอพักทาให้รู้จักการปรับตัวให้เข้ากับเพ่อนใหม่ การใช้ชีวิตกับผู้อ่น ทาให้มีความอดทน
ื
�
�
ื
รับสถานการณ์ต่างๆได้ มีระเบียบวินัย มีความห่วงใยเอ้ออาทร มีความรักสามัคคีต่อกัน ให้ความเคารพ
ื
�
ื
ี
ต่อรุ่นพ่ รู้จักการเสียสละความเป็นส่วนตัวเพ่อส่วนร่วม เม่อเรียนจบทาให้สามารถใช้ชีวิตในสังคมได้อย่าง
ื
มีความเข้าใจต่อโลกที่เป็นจริง” (ผู้แทนศิษย์เก่าฯ รุ่น ๗๐)
“การอยู่หอพักท�าให้รู้สึกว่าสะดวก ใกล้ที่ท�างาน/ฝึกงาน สบาย มีของใช้ส่วนตัวตามความเหมาะสม
ปลอดภัย มีอาณาเขต ไม่พลุกพล่าน ประหยัด ไม่ต้องเสียค่าเช่า อย่างไรก็ตามการอยู่หอพักทุกคนจะต้องปฏิบัติ
ตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด” (ผู้แทนศิษย์เก่าฯ รุ่น ๗๔)
ื
ึ
“การอยู่หอพัก ฝึกให้มีความอดทน มีวินัย รู้จักรับผิดชอบ เอ้อเฟื้อซ่งกันและกัน รู้จักการอยู่เป็นส่วนรวม
รู้จักการรอคอย การเสียสละ รู้จักการเป็นผู้น�าและผู้ตามที่ดี” (ผู้แทนศิษย์เก่าฯ รุ่น ๘๐)
ั
ี
ั
ึ
“เราช่วยเหลือซ่งกันและกัน ทาให้เกิดความรักและความผูกพันกันท้งในช้นปีเดียวกัน รุ่นพ่และ
�
รุ่นน้อง ระบบพี่ต้องดูแลน้อง ท�าให้เมื่อจบการศึกษาแล้วหรือไปท�างานที่ไหน ก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่
มีความสัมพันธ์เช่นนี้ตลอดไป
592
